Düşle ve Olsun
Müthiş bir yağmur sokaklarda bulunan herkesin bir yerlere saklanmasına neden olmuştu.Bende bir balkon çıkıntısının altına girdim ve cebimden bir sigara çıkararak yağmurun sesini dinlemeye, kaçışan insanları seyretmeye başladım.
Bir mazgalın üzerindeydim ve yağmurun kokusunu bile sindiren kahve kokusu artık benliğimi sarmıştı.Eğildim birşeyler görmeye çalıştım ama kırık bir cam ve sızan hafif bir ışık dışında gözüken sadece yağmur damlalarıydı.
Doğruldum ve nereden geldiğini anlayamadığım birisi elinde büyük bir fincan kahve ile arkamda duruyordu. Ürktüğümü belli etmemeye çalıştım, fincanı bana uzattı.Sevindim yağmur, sigara, kahve tam bir üçlü oluşturmuştu. Büyük bir yudum aldım, kafamı indirdiğimde kimse yoktu.
Etrafa bakarken yerde bir kağıt gözüme ilişti. Tuhaf, eminim bu kağıt demin burada yoktu, elime aldım. Aman tanrım kuru evet kuruydu kağıt, gökten yağmur boşalıyor ama kağıt kuru. Ağzım kurudu, elim titreyerek açtım.
Kağıtta; ”ben senin hayallerinim, düşle ve olsun ”yazıyordu.
Sabah sıcaktan çok bunalmış ve yağmur yağsa keşke demiştim, sonra yağmur yağınca sigarayı yakınca ”ahh bir kahve olsa” diye de düşünmüştüm.
Kahveyi getiren adam kimdi? Bunu düşünmedim hayal etmedim derken ellerim zangır zangır titremeye başladı… 8 yaşındayken yani 35 yıl önce ona apartmanın bodrumunda atölyesinde uçurtma yaparken mumun düşerek alev almasıyla yanarak ölen babası.
Bugün yangının olduğu gündü ve dün gece keşke, keşke bir kez daha seni görebilsem diyerek, ağlayarak uyumuştum..
