Sonsuzluğun Sonu
Düşünüyorum; sonsuzluğu düşünüyorum… Herhangi bir kavramın içinde/çevresinde veya genel olarak sonsuzluk kavramını düşünüyorum.
Sonsuzluğa “Sonsuz” etiketinin sonunun bilinememesinin neden konmuş olabileceğini düşünüyorum içimden… Bu etiket; sonunun görülememesi, bilinememesinden veya bilinemeyeceğinin sonucu olan kabullenişten mi?
Başı olan herşeyin bir sonu yok mu fiziki kainatta? Başlamış ama bitmeyen herhangi bir kavram var mı? Şu an bitmemiş olsa da günün birinde bitmemesi mümkün mü?
Son’un sonsuzluğunda buluyorum düşüncelerimi… Sonsuz sayıda son’u barındıran son’un sonsuzluğu… Etrafına bak; sonsuz sayıda sondan bir kaç tanesini hemen göreceksin.
“Son”dan başlayarak “Sonsuzluk”a ulaşan o yolculuğun sonsuzluğa yaklaşan noktasına gidiyorum. Zaman, mekan, madde, atom hatta enerji boyutlarının ötesinde bu kainat ile sonsuz olduğunu düşündüğümüz ve bilindik kainatımız gerçeklerinin çok ötesinde oluşmuş kainata yaklaşıyorum. Gözlerin gör(e)mediği, kulakların duy(a)madığı duyusal sınırın ötesindeki o kainata…
Yaklaşıyorum; Dokunsal hislerin ötesinde sezisel hislerin güçlendiği o noktaya… Sonsuzluğun sınırına yaklaşırken fiziki kainatın kuralları değişmeye başlıyor.
Sonsuzluk denen noktanın ötesinde olanların görünmesini beklemesem de sonsuzluğun ötesinde yeni bir sonluluğun kırınım noktası bizleri bekliyor; aynen ışık gibi… Prizmatik kırınımla renklerine ve ışık demetlerine ayrılan; ve bir daha toplanamayacakmış gibi görünen ışık gibi… Ama o kainatta imkansız diye bir kavram yok.
Beden ve maddenin ötesinde zamanın ve mekanın çok ilerisinde, kızıl ötesi ve mor berisinin çok uzaklardaki kirleşme noktasında bir yer var. Sıcak suyla soğuk suyun birbirine değmediği, tuzlu ile tuzsuz suyun birbirine karışmadığı gibi koordinatsal bir düzlem.
Sonsuzluğa yaklaşıkça sonsuz tane sonun geri kaldığını görüyorum. Sonluluk sonlanmasa da seyreliyor. Öyleyse sonsuzlukta hiç son yok mu? Sonsuzluk; içinde sonlu hiç bir şeyin var ol(a)madığı, yetişemediği bir yer mi? O zaman içinde sonlu olmayan bir sonsuzluğa “sonsuzluk” denebiliyor mu?
Başlangıç noktasında buluyorum kendimi;
Sen de ben de…
Ben de sen de…
Sende bende…
Bende sende…
Sen de bende…
Ben de sende…
Sende ben de…
Bende sen de…
