felsefe taşı

Yağmur bir anda bastırmıştı. Sanki gökyüzü açılmış, ne var ne yoksa aşağıya akıyordu. Elindeki kitabı montunun içine iyice yerleştirdi ve hızlı hızlı yürümeye başladı. İnsanlar hazırlıksız yakalandığı için inanılmaz bir keşmekeş içinde bir yere sığınmaya çalışıyordu.

Kendini güçlükle bir apartman girişinin tek basamaklı girintisine attı. Arabalar su sıçratıyor, insanların kimisi hızlı kimisi yavaş yavaş tadını çıkara çıkara yürümeye devam ediyordu. Onları izlemeye kaptırdı kendini.
Biraz sonra apartmanın eski demir kapısı gıcırdayarak açıldı ve oldukça yaşlı bir kadın elinde bir kahve termosu bir kaç fincanla dışarı çıktı.
Teyze çok yağmur yağıyor nereye gidiyorsun bu havada demeye kalmadan kadın elindeki termostan fincana kahve koyarak kendisine uzattı. Kahvenin kokusu tüm bedenini kaplarken fincanı teşekkür ederek aldı. Büyükçe bir yudum içti. Anlamsız bir şekilde ne diyeceğini bilemezken, kadın ikinci fincanı kendine doldurdu.

İç oğlum bu havada iyi gider dedi.
Kadının konuşmasını fırsat bilerek ” Teşekkür ederim özellikle mi indiniz? ” diye sordu.

Kadın, evet oğlum yağmur başladığında kahve yapıyordum. Bizim apartmanın bu girintisine birinin sığınacağını tahmin ettim ve işte buradayım. Şimdi senin aklından bir sürü şey geçebilir, birazdan yağmur dinince sen evine ben evime döneceğim kafandaki o sorulara cevap vereyim.

Bu apartman 120 yıldır burada. Aile apartmanımız ve ben yaklaşık 5 yıl önce 60 yıllık hayat arkadaşımı kaybettim. 4 katlı bu binada o zamandan beri yalnız yaşıyorum. Bu kahve ve yağmurun yardımıyla sadece 5 dk bile olsa yalnızlığımı unutmak istedim oğlum hepsi bu.

Adam boğazından çok zor geçen bir yudum daha kahve aldı. Sonra cep telefonunu çıkarıp eşini aradı. Akşama hatta bu hafta sonuna bir hanfendi misafirimiz olacak.

Eşi şaşkınlıkla kim derken
Adam teyzeee diye bağırdı.
Kadın kaldırıma düşmüş, termos ve fincanlar sokağa dağılmıştı.
Manzaradaki tek uyumsuzluk ölüm ve ölenin mutlu gülümsemesiydi.
Kadın son nefesinde yalnız olmayacağını, cenazesini birisinin kaldıracağını bilme mutluluğuyla hayata tutunuşunu bırakmıştı….