Kan Bağı
Genetik bağlar bağlayıcı değil, aileye, ya da sülaleye bağımlılık hiç değil.
Sadece, ebeveynler çocuklarından ölene dek sorumlu, bunun dışında bir kural yok.
Çocuklar ise ebeveynlerden bağımsız, bu zaten temel tekamül kuralı.
Erişkinler, erişkin kardeş ve yeğenlerden bağımsız.
Zaten 2. derece akrabalıklar anlamsız, teyze, hala, amca, dayı, tam kan bağı olmayan enişte, yenge, kuzenler filan.
Karmik bir bağ yoksa, bunlara da önem atfetmeyin.
Çocuklar her an, ebeveynlerinden bağımsız olabilme hakkına sahipler, ama bunun için buluğa ermeleri lazım, öncesinde değiller.
Ki, bu zaten gerekli, doğa da böyle, mitoloji de, edebiyat da, hep bunu anlatırlar.
Ebeveynlerin gen aktarımına çok saygı gerekir, hayatınıza kavuşmaktaki katkılarına dua da gerekir.
Ama ebeveynlerin çocukları mutsuzluklardan korumak için çabalarına, çocuklar, erişkin olduktan sonra, mutluluk ihtimallerini seçebilme özgürlüğüyle, her zaman itiraz edebilirler, ederler, ve etmelidirler.
Diğer taraftan, ebeveynler, çocukları için endişelenmekten sorumludurlar, işleri budur.
Ölene kadar çocuklarını hayatta tutma ve mutsuzluklardan koruma görevleri bitmez.
Ebeveynlerin öğrenmesi gereken, mutsuzluk ihtimallerinden korunmaya itirazı olan çocukların, mutluluk ihtimalleri için gösterdikleri cesaret ve çabaya destek olabilmektir.
Bunun dışında, bütün akraba ilişkileri sadece prangadır.
Sakallı Celal, aydınlarımızı, “doğuya giden bir gemide batıya koşanlar” olarak tanımlamış.
Doğu toplumlarında her zaman, biz, benden daha önemlidir.
O bizin içinde, komşular, hemşeriler, yoldaşlar, vatandaşlar da var.
Bu bizler için, benlerimizi kurban ediyoruz.
Ama kendimizi kurban ettiğimiz en büyük biz, ebeveyn-çocuk ilişkisi dışındaki aile bağları.
Böyle bir sorumluluğunuz yok.
Kan bağı tabii ki önemli, kadersel planlarda etkisi var, enerji bağları var.
Ama eğer birisi size düzenli olarak zarar veriyorsa, bunu kasten yapıyorsa, zor durumlarında, ve size ihtiyaç duyduğunda yanında olmak da saygıdeğer bir seçim, ama asla tahammül etmek zorunda değilsiniz.
Zorunda olan sadece ebeveynler.
Sadece genlerimizle hayat verdiğimiz çocuklarımıza hep borçluyuz, gerisi detay.
Çocuklar, bu borcun değerini anlar ve ebeveynlerine saygıyı öğrenirlerse, bu büyük bir bonus.
Öğrenmezlerse de, yine de her şey doğalında.
Ama kan bağınız olan diğerleri, eğer sizden, sizin hayatınıza kattıklarından daha fazlasını talep ediyorlarsa, yolları hep açık, ışıkları hep bol olsun…
