Ruhsal Yol ve İllüzyonlar
Ruhsal yol illüzyonlarla doludur. Zihnin “normal” olmayan deneyimlere duyduğu açlık, insanlara hep tuzaklar kurar.
Aura görmek, astral seyahat, ateşte yürümek, mentalistlerin oyunları, hatta kaşık bükmek filan gibi meseleler o kadar abartılır ki, yolcu yolun hedefinin bunlar olduğunu zanneder.
“Şeyh uçmaz, müritleri uçurur” sözü, uçmanın önemli bir şey olduğu zannından ibarettir. Elbette frekansınız yükselince bu tür ehliyet ve yeteneklere sahip olabilirsiniz, ama bunlar yolda size fayda sağlamaz. Hatta büyük olasılıkla da yavaşlatırlar.
Bu tür deneyimler sadece, hakikatin sözde gerçekten daha derin, geniş, ve büyük olabileceğini gösterirler. İnsanın kendisine konmuş sınırları aşabileceğinin delilidirler. Faydalıdırlar, ama asla gerekli değildirler.
Ruhsal yolcu için bu deneyimler bir hedefe dönüşünce, uyuşturucu haline gelirler, ve sürekli doz aşımı ihtiyacı başlar. Çaylar, kaktüsler, mantarlar ve hatta kimyasallar devreye girer.
Evet gerçeğin dışındaki gerçek gerçeği, hakikati deneyimlemek de güzel, hatta eğlenceli bile olabilir.
Oysa yoldaki hedef sadece arınmaktır.
Maksimumu arttırma çabası arınma hedefini unutturur.
Ve arınmak, maksimumu değil, minimumu arttırmaktır.
Yani kendinizi en ama en üst frekansa getirebiliyor olsanız bile, en alta yine düşüyorsanız, yolda ilerleyemiyorsunuz demektir.
Beşer şaşar. İnsanken çıkışlarımız ve inişlerimiz hep olacak. Ama ruhsal yoldaysanız, asıl yapmanız gereken inişleriniz üzerinde çalışmaktır.
En alta, en dibe düştüğünüz o nokta ve haller, gittikçe azalmalı ve kısa sürmeli, o en alt nokta gittikçe yukarıya doğru yükselmelidir.
Arınmanın sonucunda, eğer bir gün, en alt noktanız nötr olabilme haline ulaşırsa, yani, ne olursa olsun, ya da ne olmazsa olmasın, kendinize ve başkalarına zarar vermediğiniz bir sükunet ve dengede kalabiliyorsanız, hedefe varmışsınız demektir.
Bu kolay değil, çünkü hayatın ve toplumun içindeyken, etkilere de açığız. İstediklerimiz olmuyor, ve istemediklerimiz oluyor.
Ruhsal yoldaki arınmanın amacı, tam bu durumlarda dahi, düştüğümüz dip noktanın, eksi değerlerden, sıfır noktasına yükselebilmesi, ve yolda ayağımız sürçse bile, düşmeden, yaralanmadan, berelenmeden yolculuğa devam edebilmek.
Emin olun, sürekli maksimumda yaşayan hiçbir insan yok. İnsanken, sürekli inişler ve düşüşler de olacak. Ama eğer dip noktasını sıfıra ve nötr bir noktaya getirebilirseniz, işte o zaman hep pozitif tarafta kalabilirsiniz. Ve mehter yürüyüşü biter, yolculuk hep ileriye doğru devam eder.
Ruhsal yolda maksimumlar yerine minimumlarla uğraşmakta, faydalı olanlar yerine gerekli olanlara odaklanmakta, gerçekten verimli ve kalıcı mesafeler alabilmekte buluşalım.
