felsefe taşı

Games of Thrones hayranları, dizinin sonunu beğenmediler. Ne Gece Kralı’nı öldüren Arya’nın uzaklara gitmesi ve bir Kaşif olması, ne hırsına yenilen Daenerys’in hayatını kaybetmesi tatminkar bir son olarak görüldü. Senaristlerin Stark Ailesi’ne sempatisi olduğu belli, ancak ben yazdıkları sona o kadar da eleştirici bir gözle yaklaşmadım. Taht, (ödül) onu istemeyene ve bilge olana, yaşam da sadece kendini değil, halkını da düşünenlere kaldı. Ancak bugün konum Games of Thrones değil, Arya.

Dizide en çok tuttuğum karakterlerden olan Arya’nın büyümesine, çektiği acılara, zorlu eğitim sürecine ve kendi ayaklarının üzerinde durmasına tanık olduk. Arya son bölümlerde, evlilik teklifini geri çevirdi, bir Lady olmadığını söyledi ve dünyanın bilinmeyen köşelerine doğru yelken açtı. Bu şüphesiz kadınlardan beklenen bir davranış modeli değil. Belki Arya olunca, hem bir kahraman, hem de bir soylu, karşı gelinemiyor. Ancak mesele ”herhangi” birisi, toplumsal rollere karşı geldiğinde başlıyor.

Twitter’da paylaşılan bir video gözüme çarptı, Games of Thrones yorumlarına göz gezdirirken. Arya gibi koyu kumral bir kız, henüz 10 yaşında, koltukta otururken ayakları yere değmiyor. Gözleri hüzünlü bakıyor ve ağır ağır konuşuyor. Yanında sakallı, 25 yaşında bir adam. Kocası olacakmış yakında. Adam okula devam etmesini istemediği için 3. sınıfta bırakmak zorunda kalmış. Milletlerini hatırlamıyorum, Arap asıllılar. Kızın başı açık henüz, çocuk statüsünde. Hiç bir seçim hakkı yok. Olsa, ne okurdu? Meslek olarak ne seçerdi? Ya eş olarak, nasıl birini düşlerdi? Hayatı, ailesi tarafından elinden alınmasa, kim olurdu?

Kadına en uygun rol eş ve annelik olarak görülüyor. Hâlâ ve pek çok toplumda olduğu gibi bizde de… Öyle ki Gazeteci Melis Alphan, evlenmeyi ve çocuk sahibi olmamayı seçmiş kadınları arıyordu geçenlerde. Röportaj yapıp, bir kadının bu yaşam biçimini de tercih edebileceğini göstermek istiyordu. Anlamak güç olsa da!

Bazı kadınlar dünyayı gezmek, kendi gözleriyle görmek isteyebilirler. Yalnız kalmayı seçebilirler. Bu kimsenin onları beğenmemiş olması ve evde kalmış olmaları anlamına gelmez. Tam aksine evde kalmayı istemediklerinden olamaz mı? Kimileri de, durumları uygunsa çalışmamayı seçebilir. Evlenmeyi, aileleriyle, çocuklarıyla ilgilenmeyi. Sorun insanların tek doğruyu kendinin bildiğini sanmasında ve diğerlerinin hayatına müdahele edebileceğini düşünmesinde. Medenileşmek, insanlara, kendileri için yaptığı seçimlere saygı duymakla başlıyor. Kabul edin artık, bazı kadınlar da Kaşif olmak istiyor.