İki Gözümde…
”Hiçbir şeyiniz yok .Hiçbir şeye sahip değilsiniz. Hiçbir şey sizin malınız değil . Özgürsünüz .Sahip olduğunuz tek şey ne olduğunuz ve ne verdiğinizdir.” Ursula K.Lequin.
Bir yüzümüz aydınlıkta diğer tarafımız karanlıkta, siyah ve beyazın döngüsünde sürer yaşamımız. Doğum ve ölüm bu döngüde başroldedir. Aydınlık ve karanlık derken Özdemir Asaf ne güzel yazmış,
Aydınlık,karanlığa gider, seslenir:
Gel karanlık der,
Seni aydınlatayım;
Görsünler,sende ışık parıltısını.
Karanlık, açmaz kapısını,
Bu çağrıdan ürker, ses vermez..
Bırakıp pılısını pırtısını, çeker gider.
Nereye gittiğini karanlıktan kimse görmez.
diyerek.
Oruç Aruoba bir şiirinde alır götürür bizi derin kuyulara doğru
Geceyi düşleriz gündüzken,
Geceyken de gündüzü,
Yitirebileceklerimiz yitiktir
Onlardan uzaktayken ama
Özleriz, döneriz yeniden
Yitirmeden
Yitirebileceklerimizi
Yitiremediklerimize.
Yitirebilirdik, deriz;
Ama yalnızca bir fiil çekimi bu
Tutsaklıklara bağlamışız özgürlüğümüzü.
Gündüz yarasalarıyız biz.
Şimdi bu şiirin bizi çektiği kuyuya bir ip sarkıtmış şair tutalım bakalım
Bütün kapılar kapandı, dışardayım
Birden karşıma çıkmayın korkuyorum
Uykusuzum fena halde, sokaktayım
Karanlık bastırdı mı bozuluyorum
Fena bir yerimden koptuğum doğru
Kendimden çok fazla yaşamaktayım
Nereye bağlanacak bu işin sonu
Aslında ben kimim meraktayım
Bütün kapılar kapandı, sokaktayım…
der, ipi uzatan Attila İlhan şiirinde.
Evet ip böyleyse kuyudan çıktık mı sizce? Psikolojimiz bozulnuşken el uzatır bize Jung
Kişi, aydınlık figürler imgeleyerek değil, karanlığın bilincine vararak aydınlanabilir. Ancak bahsi geçen ikinci yöntem tatsızdır ve bu nedenle tercih edilmez.” der.
Siyahın içinde beyaz, beyazın içinde siyah mutlaka olur. Yeter ki bizim içimizde sadece insan olsun. Aynaya o müthiş esere yani kendine iyi bak. Kendini tanı.
“Bakma sen, kuşlar bir uçumluktur ne de olsa
Denizler bir fırtınalık görkemli
Bizse kendimizi insan olarak
Bir tohum gibi dikmişiz sonsuzluğa.” der Edip Cansever.
Yukarıda andığım şairler gibi yazamam ama bir şiirde benden olsun.
Aydınlık ve
Karanlık oynuyordu yüzümde
ve
Ben uyku çekiyordum
İki gözümde…
