felsefe taşı

İnsan doğduğunda ilk “sen”i bilir.
sen onun için sanki herşeydir.
büyür “ben” ile karşılaşır ama “teğet geçer”.
sadece karşılaşır.
ben’i bilmez.
beni bilme ihtiyacı hep içindedir ama dış dünya onu baskılar, formatlar.
benden uzaklaşır.

ama zihninde ben hep vardır.
bu baskıdan biraz sıyrılan beni aramaya başlar.
beni bilmeye çalışır.
beni bulmak zor.
beni bulmak yolda olmak demek.
beni bulmak için vazgeçmek gerek.
beni bulmak yetmeyecek ayrıca.
ben olmak gerekecek.
yine döndük dolaştık “ben olan ben” e geldik.
nasıl oluyor bilmiyorum ama yol ona çıkıyor ve bu bende hayret yaratıyor.
şaşa kalıyorum.

insan beni aramıyor.
sen yetiyor çoğu insana.
insan kendi kokusunu bilemiyor, duyamıyor.
kendi sesini tanıyamıyor, başka birinin sesi gibi geliyor ona.
göz kendini göremiyor, kendi dışında herşeyi gören göz kendini göremiyor.
onu görmesi için “üçüncü göz” e ihtiyacı var ya da bir aynaya ki ayn-ı görsün.