Bir Varmış Bir Yokmuş…
Bir varmış bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Zamanın bir vaktinde
Hiç bitmeyen masal varmış
Masalın sonundan korkan
Herkes uykuya dalarmış
Dalarmış dalmasına da
Bilememiş herkes
Masal dediğin bitmeli
Yenisi başlamalı
Araf’tan kurtulmak için
Cehennemden geçer
Cennetin yolu
Acı çekmekten yorgun ruh
Korunmak için
Virgül yerine
Koyar noktayı
Hayatının sonuna
Gözyaşı duyguların yağmuru
İçindeki yangını söndürecek
Küle dönüştürecek
Külünden yeniden doğmak için
Bir lütuf bu aslında
Umut tohumunu yeşertecek
Hayaletlerden kurtulmanın
Tam da sırası
Şaşkın gözün açılsın
Yarattıklarında boğulma
Unutma sen, ben, biz
İnsanız;
Âlemin özü ve kainatın gözbebeği
Kendini tanı, hoşça bak kendine
Âlem de hoş olsun seninle
Bırakalım ruhumuz aksın
Masal yeniden başlasın
Kendimizi tamamlayalım.
