Bu İyidir…
Bazen, yaşadıkların ve yaptıkların birilerine güzel hatta cesaret verici görünür. İçten içe taklit etmek isterler.
Taklitçiler akıllıdırlar ama yanındakilerle arkadaş değildirler. Ajandalar önceliklidir çünkü. Onları yakından tanıyanlar da, bu yolun bir ilerleme olmadığını farkederler.
Paraları ile yedirdikleri yemeklerde gördükleri hürmet gerçek değildir.
Fakat o hürmete inanırlar.
O ilgiyi hakettiklerini düşünürler.
Ama o dönemler bitip, o ilgiler solduğunda…
gerçek değerler ortaya çıktığında…
tüm ilişkilerinin aslında bir nevi ticaret olduğunu gördüklerinde…
Hepsinin ve herşeyin canı cehenneme demeleri doğaldır.
Bu yüzden fesatlıktan, taklitçilikten çok, kendi yolunda, kendinle yüzleşerek yürüyen insan, gıpta ile baktığı şeyleri belki elde edemez ama aynaya baktığında sadece kendisini görür.
Ve bu iyidir.
