felsefe taşı

Sıcak
Çok sıcak bir yaz günüydü,telaş içinde evden çıktı,hızlı adımlarla sokağın sonuna doğru ilerleyerek bir taksi çağırdı.Gelen taksi her zaman ki duraktan değildi ama olsun acelesi vardı.Adresi söyledi ,elindeki dosyaları karıştırmaya başladı.Bu sefer bu işi çözmek istiyordu kararlıydı.

Ani bir fren darbesiyle sarsıldı.Kafasını kaldırdığında tanımadığı bir çevrede olduğunu fark etti.Sormaya yeltendiğinde şoförün hızla arabadan indiğini koşarak arabadan uzaklaştığını hayret içinde izledi.Kapıyı açtı karşısında ki manzaraya şaşkınlık içinde bakmaya başladı .

Sokakta kocaman bir senet ,bir fatura ,dev bir ev ,evin çevresinde onu ölçen insanlar ,oğlunun mezuniyet davetiyesi,kızının okul kayıt evrakları…Hepsi çevreye dağılmış önlerine gelen her şeyi yıkıp geçiyorlardı.Hatta karşı sokaktan ofiste bekleyen iş dosyaları,tamir edilecek musluk,atılması gereken bir çok eşya paketi, apartman aidatı,yönetim defteri ve bir sürü obje önüne geleni yıkarak ilerliyordu.Hiç bir obje ona zarar vermiyor ama tüm çevresine yıkım getiriyordu.

Evet bugün taksiye binerken bu işi bitireceğim demişti ve bitirecekti.Çantasından eski bir tabancayı çıkardı.Elindeki dosyayı yere bıraktı,çevresinde olup bitenlere şöyle bir bakındı.Tabancayı daha önceden defalarca çalıştığı kafasında ki yere dayadı vakit geçirmeden vazgeçmeden bastı tetiğe.Etrafa saçılan kan ve parçalarla beraber herkese korku salan yıkımlarına devam eden tüm objeler yok olmuştu.

Her şeyi arabanın altından korkuyla izleyen küçük kız çocuğu yavaşça bulunduğu yerden çıktı ilerledi yere özenle konulmuş dosyayı eline aldı ilk sayfayı açtı

‘ İnsanlık için benim yok olmam gerekiyor ,çünkü hayatın bana verdiği hiçbir şeyi iyi veya kötü önemsemedim.Sadece ve sadece aklımda olanları ve işlerimi bitirmeye çalıştım.Ben azalttıkça onlar arttı.Öyle bir an geldi ki çocuklarım ve eşim bu sabah yataklarında benim tüm gece düşündüklerimin altında ezilerek öldü.Tüm bu objeler ,işler hayaller büyümeye devam ediyor ve bunları yok etmek için ne yapacağımı biliyorum.’

Küçük kız okumaya ara verip son sayfaya baktı orada sadece şunlar yazıyordu.

‘’Carpe Diem Anı Yaşa’’

İşlerimiz önce kendimizin sonra ailemizin önüne geçtiğinde artık çok geç olabilir .Hayat bir denge ve 24 saati iyi kullanabilenlerden olmak lazım.