Diğerlerinin Yanına
Birden büyük bir ışığın içine buldu kendini… Artık ağırlığı yoktu. Bedeni hafiflemişti. Uçuyordu ama aynı zamanda yerdeydi… Yürüyordu ama aynı zamanda gökteydi…
Neler oluyordu??? İçinde hissettiği bu derin ve tarifsiz huzur neyin nesiydi??? Üşümüş ve donmaya yüz tutmuş bir ruhun sıcacık bir kalorifere sokulması gibi önlenemez bir şekilde bir yere çekiliyordu içi…
Etraf çok net olmamakla ve çevrede olanları çok net görememekle birlikte hiç de tanıdık yerlerde olmadığının farkındaydı da. Ama umurunda da değildi. Uzun zamandır kulak arkası ettiği içindeki ses ona her şeyin yolunda olduğunu söylüyordu bu yeterliydi…
Yüksek tavanlı aynı zamanda upuzun yerlerden geçti. Çok dar ama aynı zamanda çok derin yarıkların yamaçlarında süzüldü. Masmavi ama yumuşacık sesler duydu. Sarı ama sıcacık ışığa doğru döndü yüzünü…
Hissettiği ilk his; hiçbir şey hissetmediğiydi… Korku, öfke, sevinç, mutluluk… Birden hiç var olmamışçasına yoklardı içinde. Sanki donmuştu her şey; insan olmanın verdiği his bile yoktu. Hiç olmuştu…
– “Nerdeyim ben?” diye sormayı geçirdi içinden ki soruyu düşündüğünü anladığında cevabı da hissetti ama söylemedi dışarıya…
En iyisi zamana bırakmalıydı bu muammayı. Elbet görecekti olacakları…
Burada daha önce de bulunmuştu. Sadece zamanı hatırlamıyordu. Hiçbir his hissetmiyordu belki ama “hatırladığı” bir şeyler geliyordu hafızasının unuttuğu derinliklerinden.
Birden tüm sesler yok oldu!
Seslerle birlikte ışık da gitti. Ama karanlık değildi gelen ışığın yokluğunda.
Yüksekçe bir yerdeydi; hem de çok yüksek. Daha önce çıkmadığı kadar yüksek… Ama daha da yükseği vardı; artık görüyordu ama ulaşamıyordu oralara. Geleceğin ödülleriydi görülen belki… Veya bir adım sonrasının hedefi…
Ama aşağıya baktığında gördüğü; tüm bu kısa süre içinde yaşadıklarını açıklıyordu. Heyecanlandı. Büyük bir mutluluk duydu içinde. Yıllardır aradığı cevap karşısındaydı. Bunu herkes ile paylaşmak istedi. Ama dönebilecek miydi? Tam olarak nerede olduğunu bilmiyordu ki geri dönüşü bulabilsin. Kaldı ki geldiği gibi dönebilecek miydi?
Bu soruların hepsinin cevabının ne olduğunu da biliyordu. Keşke bu heyecanını aktarabileceği sevdiklerine ulaşabilseydi. Daha önce de görmüştü ve unutmuştu halbuki.
Yavaşça bıraktı kendini yukarı; diğerlerinin yanına…
