Gölge Halinde…
Yan komşumuz, 50 yıllık arkadaşım Rebi’nin annesi, Sabahat teyze…
“Sabuş” deriz biz kendisine…
Geçtiğimiz günlerde, gencecik kızını yitirdi illet hastalık yüzünden…
Morali iyice bozuldu. Sürekli yaşamdan ve hayattan bıktığından bahsediyor.
Çok zor elbette 85’lerde evlat acısı yaşayıp, görmek…
* * *
İki teras arasında, incecik buzlu bir cam var. Gölgeler görünüyor haliyle…
Az evvel Sabuş’un zorlukla doğrulduğunu, bir eliyle bastonuna tutunarak, diğer kolunda yardımcı hanımla içeri gitmeye çalıştığını gördüm.
Camın diğer tarafında…
“Gölge halinde…”
Hayatın bir gölge oyunu olduğunu bir kez daha farkettim…
Allah ömür verir de yaşarsam, 20 yıl sonramı düşündüm.
Karagöz mü, Hacivat mı, Bebe Ruhi mi, Tuzsuz Deli Bekir’mi olacağız bu oyunda, bilemiyoruz.
Zenne olmamak lazım, bazıları gibi…
Ta ki, mumun sönüp, perdede gölgemizin kaybolacağı ana dek…
