Merkez Simgeciliği
Ve onların her türlü ‘Şifa’ ya da portal olduklarına katılıyorum
Şamanizme dair kitapları ile de bilinen psikolog Brian Bates’in ifade ettiği gibi insan gelişimi ile birçok analoji taşıyan AĞAÇ, biz insanların ruhsal olarak inşa edilme biçimlerinin bir imgesi olarak görülüyordu ve en derin bilgeliğimiz, en yüksek özlemlerimiz için doğal bir modeldi.
Nitekim fiziksel ve ruhsal bağlantının yanı sıra dönüşümün arketipsel sembolü ve İnsan Omurgası için bir metafor olan Şaman Ağacı,
Mundi Ekseni ve bu fiziksel boyutun ötesindeki dünyalara açılan ana kapı olarak dünya çapında birçok kültürde antik kozmolojik sembolojinin merkezinde bulunur.
Jungian Perspektiften de bakarsak,
Ağaç kendisini bize bilinçaltında daha fazlasını keşfetmek için bir portal olarak sunar ve bilinçdışı olanı bilinç alemine getirebilir.
Yani Dünya Ağacı dünyanın merkezidir,
ancak tipik bir şamanik paradoks olarak
dünyanın merkezi de her yerdedir.
Şamanın, kapısının dışında bulunan huş ağacının
Dünya Ağacı olduğunu bilmesini sağlayan şey bu düşüncedir.
Dünya Ağacı’nın “Temsilleri”
genellikle şaman ritüellerinde yer alır.
Görünür dünyanın,
‘canlıları çok güçlü ve anlamlı bir şekilde etkileyen görünmez ruhların gücüyle kaplandığı’
öncülüne dayanan Şamanizmde
bu sıradan dünyanın gerçeklikleri ile
ruh dünyaları arasında bir köprü görevi gören Ağaç,
şamanın insanlar ve ruhlar dünyası arasındaki aracı rolünü yansıtır.
Bu, şamanın işinin en önemli kısımlarından biridir.
Sıradan olmayan gerçeklikte
Üst ve Alt Dünyalara erişim
genellikle sıradan gerçeklikteki bilinen bir noktadan yapılır.
Bu, sıradan gerçeklikte yolculuğu yapan kişinin
doğada iyi bildiği bir yerdir.
Aşağı Dünya için çıkış noktası
genellikle bir mağara,
yerdeki bir delik,
bir ağaçtaki bir delik
veya bir su kütlesi olarak ,
Yukarı Dünya için çıkış noktası ise
genellikle bir ağacın, dağın veya tepenin üzeri gibi
yüksek bir yerden geçer.
(Pek çok yerli kültürde, pınarlara veya dağ zirvelerine de, onların sıradan olmayan gerçekliğe açılan kapılar olarak anlaşılmasının kanıtı olarak saygı duyulur)
İskandinav mitolojisinde çok belirgin şaman özellikleri gösteren Odin,
gücü tüm evreni destekleyen Dünya Ağacı Yggdrasill’in kökündeki tüm sihri yöneten ve büyük bilgelik ve bilgi kuyusunu koruyan
tanrı olarak bilinir.
İnsanlık tarihinin erken dönemlerinde insanlar
hep doğal dünya ile uyum içinde yaşadılar
ve bitkileri
kendi başlarına bilinçli, zeki, yaşayan şifacılar olarak gördüler.
Pek çok gelenekten şamanlar
bitkilerin bizimle konuşabileceğine inanır.
Geçmişte Tuva ve Altay halkları
ağaçlara
konuşmak gibi bazı insan yetenekleri atfederler.
İnsan, hayvan veya kuş başı şeklinde meyveli ağaçların
halı ve kilimlerdeki diğer temsilleri bunun ifadesidir.
Birçok Şamanik kozmolojide,
Kozmik Ağacın Alt dünya, Orta Dünya ve Yukarıdaki dünyayı birbirine bağladığı söylenir.
Yukarı dünya, Şamanın konuşabileceği ve başkalarını iyileştirmeye yardım edebileceği bitkilerin ve hastalıkların atalarından, ruh rehberlerinden ve ruhlarından oluşur.
Dünya Ağacının evrenin merkezinde dünyalar arasında durması
ve güçlerini şaman ile paylaşan hayvan ruhları ile ilişkili olması Ağacı şamanik inisiyasyon için güçlü bir yer yapan özellikleridir.
Yine Girit’in eski Minos kültüründe,
Hayat Ağacı, Labirentin Gizemleri ile bağlantılıdır.
Hayat Ağacı’nın labirentin tam merkezinde olduğu söyleniyor.
İnisiyasyonun amacı labirentin merkezine dolanarak kendi benliğinizi sahiplenmek, Hayat Ağacına tırmanmak
ve kendi ilahiliğinizin yanı sıra ilahi kaynağa bağlanmaktır.
Tıpkı Derinlik Psikolojisindeki gibi…
Derinlik Psikolojisinde Ağaç
aynı zamanda gerçek benliğin simgesi
ve hem ruhun hem de ruhun gelişimi için
pozitif, sağlıklı bir model görevi görülür.
Büyüdükçe ve geliştikçe, daha büyük ve daha olgun bir kişilik ortaya çıkar ve çiçeklenmeye ve meyve vermeye başlar, armağanlarını ve ödüllerini daha geniş dünyaya sağlar.
İnisiyasyon sırasında,
Şamanlara Kozmik Ağacın üç bölgesine erişme yeteneklerini sembolize etmek için
genellikle bir merdiven yapmaları ve tırmanmaları talimatı verilir.
Kabile şamanları, bitkiler ve ruhlar dünyası arasında ruhani liderler ve ilişkiler olarak güçlü bir statü kazandılar.
Ağaç, Amazon şamanlarının da eğitiminin bir parçasıdır.
Ruh yardımcısı olarak ağaçların
Şamanlar için önemini genellikle biliriz.
Bu sadece şamanlara mahsusu bir durum mu?
elbette hayır
Ağaç Şifası hepimiz için…
Dendroterapi kavramı da konuya dair,
orman banyosu ya da ağaçlara sarılmanın yanı sıra tütsü de…
Dendroterapi yeni bir şey değil.
Ağaçların faydalı özellikleri yüzyıllardır takdir edilmektedir.
Halk hekimliğinin bir dalıdır
– ağaçları iyileştirerek iyileştirme yöntemidir.
Bazı ağaçlar çok ince ve insan vücudu üzerinde yatıştırıcı bir etkiye sahip olan enerji yayarlar.
Antibakteriyel, antiinflamatuar ve analjezik özelliklere sahiptir.
Sibirya Türkleri, yüzyıllardır
Eski Türk kültürünün ilkelerini koruyan,
bir tür göbek bağı olarak gördükleri
insan ile ağaç arasındaki bağlara inanırlar.
Hatta Yakutlar
şamanlarını ağaç olarak görüyorlardı.
Şamanların Kuzey Yıldızı’na giden kozmik bir merdiven olarak görülen Tuuru adlı ağaçta yetiştirildiğine inanıyorlar.
Tüm bu tekil varlıklar ve farklı sınıfları birbirine bağlayan varsayılan bu ilişkiyi
“transsingularity”
olarak adlandıran bir yazı okumuştum.
Sibirya ve Orta Asya’da insanlar
ağaçları, dua ve adak sunmanın odak noktası haline gelen
özel yerler olarak adadılar.
Zira Tuva halkı,
doğanın ruhlarının değerli ve onurlu hissetmesini sağlamak için, onurlandırılabileceği yerler olarak görürler.
Yerel geleneklere bağlı olarak,
bu özel olarak onurlandırılmış ağaçlar
çam, huş ağacı veya karaçam olabilir.
Yakut kadınları, çocuğu olmayan bir kadının
alışılmadık bir tacı olan bir karaçam ağacının altında
bir gece geçirdikten sonra çocuk sahibi olabileceğine inanıyordu.
Dokuz dallı ağaçlar,
en kutsal sayı dokuz olduğu için bölge genelinde özellikle kutsaldır.
Sibirya’daki o harika dua ağacı geleneğini biliriz.
Bir ağaç seçildikten sonra
şaman özel bir kutsama ritüeli gerçekleştirir.
Bu tören, ağacı bir ritüel yeri olarak kutsallaştırmak için yapılır.
Bu ritüel,
ağacı,
duaların doğrudan ruh dünyalarına taşınabileceği
bir yer olarak ilan eder.
Çünkü tüm ağaçlar,
tüm alemlerin ruhlarını birleştiren
ve gökleri Dünya’ya bağlayan büyük Dünya Ağacının yankılarıdır.
Ayrıca bu özel şaman ağacında yapılan adaklar,
yerin ruhunu güçlendirmeye ve çiftlik hayvanlarının toprağının bereketini desteklemeye yardımcı olurken,
insanlara uyum, şans ve sağlığını teşvik eder.
Ağaç ve tabanı etrafındaki alan serpilmiş sütle beslenir.
Süt, kutsal amaca adanmış bir kaşıkla ağaca, yere ve havaya fırlatılır.
Daha sonra ağacın gövdesine çalama bağlanır.
Kuira, kutsal ağaçların alt dallarına kurdeleler bağlama ritüelidir.
Bu esnada topluluğun en yaşlı üyesi şamana yardımcı olur.
Yaşlı kişinin rolü,
bizim dünyamızla devam eden bağlantılarını yansıtmak
ve çalamaya “dokunan” ataların ruhlarını temsil etmektir.
Şaman, davul çalarak ve ağacın etrafında dans edip şarkı söyleyerek ağacı tekrar kutsar.
Şamanın şarkısı veya Tuva’daki algysh,
ağacı övmek, onurlandırmak için söylenir.
Heȟáka SAPA ya da yaygın olarak bilinen Siyah Elk ‘in
son sözleri ile ;
“Şaman olmadan,
Dünya Ağacı olmadan,
insanlık ruhlar dünyasından kopuktur
ve sanırım onun için
bizler çok daha fakiriz”
