Paspas
2017 yılının Aralık ayında ENSO Eğitim ve Danışmanlık isimli şirketimi kurdum ve 2018 Ocak ayında İzmir Bornova’da OriginnCoworking isimli yeni nesil bir çalışma ortamında ofis kiraladım. Ofise ilk gittiğim gün otopark alanına yerleştirilmiş köpek kulübelerinin önünde iki köpek karşıladı beni. Aslında sokakta yaşayan, otoparka konmuş kulübeleri keşfederek orada kalmaya başlayan iki köpek. Paspas ve Kuzu… Paspas sokulup tanışmak isteyince gösterdiğim mutlu tezahürat ve ikisini de sevip okşamamdan sonra, her sabah ofise gittiğimde sevinçle karşılandım . Ancak asıl gönlümü çelen Paspas ve Kuzu’nun her akşam iş çıkışı beni metro istasyonuna kadar geçirmiş olmalarıydı. Bu aylarca devam etti. Yaz aylarından başlayarak Ocak 2019’a kadar çeşitli nedenlerle ofise düzenli gidemedim. Nihayet Şubat 2019 başında yeniden gidip gelmeye başladığımda görüşemediğimiz süre içerisinde Paspas ve Kuzu’nun saldırgan köpekler tarafından yaralandığını ve Paspas’ınson günlerdeortadan kaybolduğunu öğrendim. Daha sonra Originn Ahalisi tarafından instagram üzerinde farkedilen bir duyuru ile Paspas’ın geçici bir sahibi olduğunu, küpesinin çıkartıldığını ve kalıcı bir yuva arandığını öğrendik. 24 saatlik bir düşünmeyi takiben bir iki endişemi paylaştığım Ahali’nin cesaretlendirmesi sonrasında Paspas’ı sahiplendim.
Çocukluğumdan bu yana her zaman evimizde evcil ev arkadaşımız oldu. Kızımı büyütürken de eceliyle öldüğü 14 yaşına kadar köpeğimizle birlikte yaşadık. Ancak daha önceki geçmişini bilmediğim, en az 5 yaşlarında, travmalı bir sokak köpeğini eve alırken oldukça endişeliydim ve eğer başaramaz isem Paspas’a tekrar bir travma yaşatacak olma fikri rahatsızlığımın asıl sebebiydi.
İlk gece ikimiz için de uykusuz geçti. Paspas her hareketimi kolluyor, en ufak sese tepki veriyordu. Halıya çiş yaptı, ancak bunu yaparken küçük bir çığlık atarak isteksizlik göstermesi benim için ilk olumlu sinyaldi. Bir hafta içerisinde düzenli yürüyüşlere, işe gidip tekrar dönüşüme , sokaktaki seslere ve ev hayatımıza tam bir uyum gösterdi.
Paspas’ın ilk hafta içerisinde gösterdiği bu uyum aslında şaşırtıcı değildi. Macaristan’da sokağa terk edilmiş köpeklerle yapılan bir araştırmaya göre köpekler birbirini takip eden 3 gün boyunca günde 10’ar dakika olmak üzere aynı kişiyle ilişki kurduklarında (yani toplam yarım saat) bu kişiyi “sahip” olarak benimse eğilimi gösteriyorlar. Bu kadar kısa sürede bile duygusal bağ kurabilme becerileri var.
Bu bilgiyi Paspas’ı sahiplendikten sonra öğrendim, ancak sokağa terk edilmiş bir köpek sahiplenmek konusunda endişe taşıyanlar olabileceğini düşünerek paylaşmak istedim.
Paspas’ı sahiplenirken sadece sokaktan bir can kurtarmanın insana vereceği tatmin duygusu ile hareket etmedim. Bir köpek sahiplenirken, birlikte yaşadığınız köpeğin çok iyi (belki de en iyi) arkadaş olabileceğini biliyordum. En iyi arkadaşlarımız da sadık, sevgi dolu, güvenilir ve sımsıkı sarıldıklarımız (kucaklaştıklarımız) değil midir ?Paspas’ın da benim de en büyük ihtiyacımız istikrarlı bir sevgi ilişkisiydi. Şimdi bu ilişkiyi tesis ediyoruz. Buna ilaveten bir köpekle birlikte yaşamak konusundaki düşüncelerimin eskiye oranla değiştiğini ve bir köpekle yaşamanın aslında buraya kadar yazdıklarımdan daha da fazlası olduğunu anlıyorum…
Paspas hayatıma sağlık ve hareket getirdi. Yürüyüşü çok seven bir insan olmama rağmen, fark ediyorum ki, bir haftadır sabah ve akşamları düzenli ritmik yürüyüş yapmaya başladım. Bu kalp sağlığım için doğal koruyucu ve yaşa bağlı kolestrol, yüksek tansiyon gibi hastalıklar için doğal tedavi demek.
Paspas eve geldiğinden beri geceleri daha rahat uyuyorum, çünkü güven duygum arttı . İlaveten her gün düzenli açık havaya çıkmak, birlikte oynamak, birbirimize sevgi göstermek, okşamak, onun beni kucaklaması gibi sebeplerle stresim azaldı.
Evimizin yakınındaki parkta yürüyüş yaptığımız için benim gibi bir doğa severin gözleyeceği pek çok yeni şey, fark edeceği yeni renkler, kokular mutluluk veriyor. Bazen aynı şeye aynı anda odaklanabiliyoruz ve bu beni gülümsetiyor.
Bazen eve geldiğimde onu pencerede buluyorum, ya da o gün evdeysem gün içerisinde Paspas’ın pencerede hiçbir şey yapmadan dışarıya baktığını, dakikalarca neredeyse kıpırdamadan oturduğunu gözlemliyorum.
Bu pencere önü oturmaları esnasında ya da parkta birlikte odaklandığımız zamanlarda Paspas’ın ne düşündüğünü çok merak ediyorum. Harvard Medical School ve New Yorker’da yayınlanan bazı makaleler köpeklerin insanlara mindfulness konusunda ilham verici olduğundan ve köpeklerle vakit geçiren insanların “şimdiki zamanda olmak” konusundaki becerilerini geliştirdiklerinden söz ediyor. Parkta sadece yürümek için yürümek, ilgini etrafındaki seslere ve kokulara yöneltmek gibidavranışlarla aslında köpeklerimiz bize örnek teşkil etmiş oluyorlar…
Evcil hayvan sahipleriyle yapılan araştırmalarda, evcil hayvanların depresyon ve yalnızlık belirtilerinin bariz şekilde azalmasına yardımcı olduğu tesbit edilmiş. Koşulsuz sevgi ve kabul hangimize iyi gelmez ki…
Zaman zaman Paspas’la ortak hayatımızdan yine bahsedeceğim. Bizi takip etmek isterseniz instagram hesabımız :
https://www.instagram.com/paspas_serap/
