felsefe taşı

Yaşam,
Tüm sayfalarını ezberlemiştim
Bir rüzgar çıktı,
Evet evet bir rüzgar
Nereden esti ?
Neden esti bilmiyorum.
Tüm sayfalar uçtu, karıştı.
Toparlayamıyorum,
Başlangıç nedir ?
Kimim ben ?
Ne yapıyorum ?
Neden çalışıyorum ?
Son var mı?
Evet sadece bir rüzgarın esmesiyle savrulan hayatlar vardır.Ağaçtan düşen bir yaprak mesela.
Peki biz yaprak mıyız?
Eğer savruldukça bir yerlere gidiyorsak yaşıyor muyuz?
Yaşam ve hayat nedir? Aynı şeyler mi ?
Rüzgar bizi bu kadar neden etkiledi ?
Boşluk niye oluştu ?
Boşluk nedir?
Zaman nedir?
İnsan biraz düşünebilmeli bunları,
İnsanlık nedir?
İnsanoğlu kimdir?
İnsan kızı neden yok? Korkuyor muyuz kadından ?
Kibeleyi düşünün, Kibele bir çok simgeyi taşır.Örneğin ay ve aslan önemli iki sembolüdür. Ay ,ölüm ve yaşamın sürekli değişen yönünü simgeler.Aslan, kudreti,asaleti, iradeyi simgeler.Kibele kafasının üzerinde bir taş taşır.Taç şeklinde olan bu taş şehirlerin ve tanrısal ürünlerin tek egemeni sayıldığını simgeler.
Şimdi Adem sen meyveye ve kadına suç atmaktan vazgeç.
Kadın olmazsa sen doğamazsın.
İçindeki anaya saygı duy.
İşte ilk rüzgarı bulduk, Adem sana esmiş.
Kader,
Alın yazısı diye geçiştirme.
Düşün.
Tesadüf yoktur.
Rüzgar neden senin yaşamına uğrasın ?
Bu kadar önemli misin?
Sen rüzgarı çöz.
Çözemezsen ruhun rahat etmeyecek.
Sahi ruh nedir?
Şimdi bir daha düşün
Rüzgar neden karşına çıktı
Sayfalar niye uçuştu
Sayfaları tekrar düzene koymak gerçekten zor muydu?
Yoksa farkına mı vardın ?
Eğer bir yapraksan savrulur durursun.Seni savuran güç rüzgardır. Rüzgar senin için Tanrıdır.Düştüğün ağacın dalına bir gün mutlaka seni taşıyacağı inancıyla yaşarsın.Bunun olamayacağını ifade eden senin düşmanındır.Sen de haklısın.Cehaletini o kadar derin yaşıyorsun ki, bir yaprak olarak dogmaların olacak elbette.
Bir rüzgardan yola çıktım.Rüzgar benim ezberimi bozdu.Rüzgar kulağıma ben tesadüf değilim diye fısıldadı.Önce esmesine kızdın , ama şimdi esintisiz duramıyorsun,hep essin istiyorsun.
Tanrım ruhumu rüzgara kaptırdım.
O rüzgar senin malın olan ruhuma
Şekil vermeye başladı.
Sen kızacaksın ama,
Ruhum yaşamaya başladı.
Galiba ben de.
Kovacaksın beni biliyorum.
Ama bir daha düşün,
İnsan mı ?
Yaprak mı?
Hangisini isterdin yanında ?
Hangi eserin daha gurur verici.

Bir şarkının mısralarında
‘’ Dalgalandım da duruldum
Koştum ardından yoruldum’’ nakaratı vardır.

İnsan , kendine biçim verecek, olgunlaşacaksa önce dalgalanmalı.Kıyılara vurmalı, kendi içinde kabarmalı, rüzgarlara kapılmalı .Sonra yorulacak, öğrenecek ve dinginlik gelecektir.
Daima koşmalı gerçeğin peşinden .
Yorulmalı ki yaşamı biçimlensin,
Yorulmalı ki hayatının anlamını bilsin.
Rüzgar hiç durma, hep bir yerlerden çık.