felsefe taşı

Z Kuşağı bir sonraki seçimlerde zamanın çocuğu olanları daha sempatik bulacak. Çünkü onlar zamanın en has evlatlarıdır!
Z Kuşağı’nın hassasiyet gösterdiği hususlardan birisi de zamandır. Neden? Nedenini yetiştikleri ortamdaki dijital ögelerde aramak gerek. Akıllı telefondan dizüstü bilgisayara tabletten akıllı kol saatine dek tüm dijital cihazlar için zaman çok önemlidir. Instagram’daki Stories birkaç saniye içinde yok olur. Pek çok bilgisayar oyunu zaman tükendiğinde sona erer. Dijital dünyada her şeyin belli bir başlama ve belli bir sona erme zamanı vardır.

Hamuruna dijital katılmış Z Kuşağı kafasını kaldırıp fiziksel dünyaya baktığında da aynı dakikliği bekler. Eğer bir sinemaya gitmişse, film tam da ilan edilen zamanda başlamalıdır. Benzer şekilde bir konferansta ya da televizyondaki bir tartışma programında da konuşmacıların kendilerine ayrılan zaman içinde konuşup bitirmesini, o zamanı aşmamasını “içgüdüsel” olarak talep eder.

Gelecek seçimlerde ilk kez oy kullanma hakkı elde eden 6-7 milyon Z Kuşağı üyesi, siyasilerden de böyle bir tavır sergilemelerini arzu eder. Oysa mikrofonu alıp konuşmaya başlayan kişi eski kuşak ise durum Z Kuşağı’nı şaşırtan-rahatsız eden bir hal almakta. Çünkü eski kuşaklar için zamanın o manada bir değeri yoktur. Onlar için daha anlamlı olan sözünün bittiğine kanaat getirene kadar konuşmaktır. Konuştukça, aynı şeyleri farklı kelimelerle yeniden anlattıkça kendisi dinleyenlerin daha iyi anlayacağını sanır. Oysa süresi dolduğu andan itibaren Z Kuşağı onunla kurduğu linki koparır. Tıpkı dijital ögelerin onunla linki kopardığı gibi.

Bununla at başı giden bir başka beklentisi de kişinin “hazırlanarak gelmiş” olduğunu Z Kuşağı’na hissettirebilmesidir. Duruşuyla, süresiyle, içeriğiyle. Döne döne aynı şeyleri konuşan-yazan kişi Z Kuşağı için yeterince hazırlanmamış olduğunun bir göstergesidir. Bu “karşıma hazır çık” beklentisi sadece konuşma yapmakla ilgili değil her şey için geçerlidir. Öğretmen, politikacı, polis, hâkim, bakkal, şoför, “poğaçacı” fark etmez; huzura hazır olarak çıkmalıdır.

Zamanı iyi kullanmak ile hazır olmak arasındaki ilişki hakkında en bilinen anekdot eski ABD Başkanlarından A. Lincoln’e atfedilenidir. “Beş dakikalık bir konuşma yapmamı isterseniz hazır değilim, ama dilediğiniz zaman bir saatlik bir konuşma yapabilirim”.

Sufilerde de zaman oldukça önemlidir. Onlar da “iki günü bir olan ziyandadır” şeklindeki peygamber sözünden yola çıkarak zamanın oğlu-çocuğu olma ve zamanın babası-sahibi olma kavramlarını geliştirmişlerdir. Her ne kadar Niyazi Mısri yüzyıllar öncesinden “Ben zamanın çocuğuyum, zamanın babası olamam” demiş olsa da doğu yakasında hemen herkes zamanın efendisi gibi davranmaktadır!

Zamanın çocuğu olmak, her şeyi zamanında yapmak şeklinde özetlenebilir. Bu sadece yapılacak şeyin yapılma zamanı geldiğinde onu geciktirmeden yapmak ile sınırlı değildir. Dikkat edilirse bir sonraki şeye zamanında başlayabilmek için bir önceki şeyi de zamanında bitirmek gerekir! Z Kuşağı bellidir ki bir sonraki seçimlerde zamanın çocuğu olanları daha sempatik bulacak. Ama “sözde zamanın oğlu” gibi davranıp özde “zamanın efendisi” gibi tavır sergileyenleri değil. Gerçekten zamanın birer evladı gibi yaşayanları! Çünkü onlar zamanın en has evlatlarıdır!